ஆபிரகாம் லிங்கனும் நானும்! - 2

 இதன் முதல் பாகத்தை படிக்க கீழே உள்ள சுட்டியை சொடுக்கவும்...

ஆபிரகாம் லிங்கனும் நானும்!


அது 2010ஆம் ஆண்டு. ஒரு அழகிய நவம்பர் மாதம். நான் வாழும் பூகோள பகுதியில் கடும் வெப்பம் குறைந்து கடும் குளிர் ஆரம்பிக்குமுன் வரும் இதமான காலநிலையை கொண்டது தான் நவம்பர் மாதம்.ஆதலால் இங்கு நவம்பர் என்றுமே அழகிய மாதம் தான். இந்த மாதத்தில் தான் 'வியர்க்கும்', 'குளிரும்' போன்ற முறைப்படுகளின்றி அனைவரும் குடும்பத்துடன் மாலைவேளைகளை மகிழ்ச்சியுடன் 'What a beautiful weather!' என்று கொண்டாடி  புளங்காகிதப் பட்டுக்கொள்ளும் மாதம். இன்னும் சிலரோ 'A wonderful weather to walk...' என்று நடப்பதற்கான உடைகளையும் பாதணிகளையும் அணிந்து கொண்டு போகிற வழியில் உள்ள நொறுக்கு தீனிகளை எல்லாம் கொறித்து, நடப்பதால் எரித்த கலோரிகளை விட அதிகமான கலோரிகளை ஏற்றி கொள்ளும் மாதம். ஒரு வேளை நீங்கள் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவராய் இருந்து, கூடவே ஒரு நண்பர்கள் குளாம் இருப்பின் ஒரு BBQ Grill வாங்கி அதில் நிலக்கரியை கொட்டி, நடப்பன, பறப்பன முதல் தக்காளி, சோளம், குட மிளாகாய், cottage cheese என கையில் கிடைத்தவைகளை, அரை கால்சட்டை, பனியன், ஒரு பேஸ்பால் தொப்பி அணிந்தவாறே சுட்டு, 'This is healthy eating you know...' என்றவாறே  வெந்ததையும், வேகாததையும் கடித்து குதறி, தொண்டையில் சிக்கியவற்றை ஒரு சில பைண்ட் பீரை உள்ளே விட்டு வயிறு வரை தள்ளிக்கொள்ளும் மாதம்.   

 

அப்படியான ஒரு மாதத்தின் காலையில், என் அலுவலகத்தில் வழமை போல பணியில் ஈடு பட்டிருந்த போது இன்டர்காம் ஒலித்தது. மறுமுனையில் SATCO. விமான கட்டுப்பாட்டு தளத்தை அறிந்தோருக்கு  SATCO எனும் வார்த்தை மிக பழகியதொன்று. Senior Air Traffic COntroller ஐ தான் சுருக்கமாக SATCO என்று அழைப்பார்கள். அவரின் பணி இடம் எனது பணியிடத்தில் இருந்து இரண்டு அறைகள் தள்ளி தான் இருக்கிறது. அவர் என்னுடைய மேல் அதிகார படி நிலையில் (Reporting hierarchy)  இல்லையாயினும், பல திட்டபணிகளில் அவரின் கீழ் பணி புரிந்திருக்கிறேன். எந்த சிக்கலான பிரச்சனைகளையும் எளிதான சிறிய கூறுகளாய் பிரித்து பின் ஒவ்வொன்றாய் தீர்ப்பது அவரிடம் நான் கற்றுக்கொண்ட பாடம்.  

'Are you busy at the moment?"

என்னுடைய பல ஆண்டு கால அலுவலக அனுபவம்  இவ்வாறான கேள்விகளை சற்று எச்சரிக்கையுடனேயே அணுகவேண்டும் என்று போதித்திருந்தது. காரணம் 'No' என்று பதிலளித்தால், இவன் என்ன வேலை வெட்டி இல்லாமல் உடகார்ந்திருக்கிறான் என்று பொருள் படலாம். அதே வேளை 'Yes' என்று கூறி அவர் சொல்லவருவதை முளையிலேயே கிள்ளி விட நேரிடலாம். எனவே...

'Certainly not for you!' என்றேன்.

'I'll be there in a tick' என்று இணைப்பை துண்டித்தார்.

சில நொடிகளில் என் முன்னாள் உள்ள இருக்கையில் அவர்.

'Are you free this weekend?"

என்னடா இது... மனிதர் இன்று காலை முதல் எடக்கு முடக்காவே கேள்வி கேட்டு கொண்டிருக்கிறாரே என்று எண்ணியவாறே...

'Nothing planned yet.' என்றேன்.

'Thats good...'  என்றவர், தொடர்ந்து கூறியதன் சாராம்சம் இது தான்.

இன்று காலை அமெரிக்காவின் தூதரகத்தில் இருந்து, தொலைபேசி அழைப்பு வந்ததாகவும், நமது நிறுவனம் அமெரிக்க அரசுக்கும் ஆயுதப்படைக்கும் செய்து வரும் சேவையை பாராட்டும் பொருட்டு, அமெரிக்க கடற்படை கப்பல் ஒன்றை பார்வையிட நம்மில் ஆறு பேருக்கு VIP நுழைவுரிமை வழங்குவதாகவும் கூறப்பட்டதாம். ஏற்கனவே நான்கு பேரை தெரிவு செய்து விட்டதாகவும், ஐந்தாவதாக என்னை கேட்பதாகவும் சொன்னார் SATCO.
 
சிறு வயதில் எல்லோரையும் போலவே எனக்கும் ஆகாய விமானங்கள், கப்பல்கள், தொடர் வண்டிகள் மீது மிகுந்த ஈர்ப்பு இருந்தது. வீட்டில் என்ன செய்து கொண்டிருந்தாலும், ஆகாயத்தில் விமான சத்தம் கேட்டால், அனைத்தையும் போட்டுவிட்டு ஓடி வந்து வானத்தை அண்ணாந்து பார்த்த பருவம் இன்னமும் நினைவிருக்கிறது. வயது ஏற ஏற தொடர் வண்டி ஈர்ப்பு முதல் காணாமல் போனது. பின்பு கப்பல். ஆனால் விமானங்கள் மீது இருந்த ஈர்ப்பு மட்டும் குறையவே இல்லை. அதனால் தானோ என்னவோ, வேறு துறையில் படித்தாலும், ஒரு சில ஆண்டுகளை தவிர்த்து வேலை பார்க்கும் மீதி  அத்தனை ஆண்டுகளும் விமானங்களோடு கழிகின்றது.

இபோது திடீரென கப்பல் அதுவும் போர்க்கப்பல். அதுவும் அமெரிக்க போர்கப்பல் என்றவுடன் என் நல்ஊழை நினைத்து பொங்கி வந்த மகிழ்ச்சி வெள்ளத்தை கட்டுப்  படுத்திகொண்டு "எந்த கப்பல்?' தற்போது அப்படி ஒரு கப்பலும் நமது துறைமுகங்களில் நங்கூரமிட்டு இருக்கவில்லையே" என்றேன்.

SATCO சொன்னார்,"நீங்கள் போகவிருப்பது தற்போது வளைகுடா பகுதியில் கடமையில் இருக்கும் USS Abraham Lincoln எனும் விமான தாங்கி கப்பலுக்கு".

எனக்கு தூக்கி வாரிப்போட்டது!  

தொடருவேன்...